Page 62 - SHMA 18. Sayı
P. 62

otizmlinin zaman içerisinde ilk önce onu rahatsız eden
          durumlara karşı gösterdiği, sonra da kalıplaşan
          davranış şekli.


          Mustafa: İletişim veya sözel iletişim sınırlıysa otistik
          çocuklar arasında bir kanal var mı? Otistik çocuklar
          birbiriyle nasıl anlaşıyor? Veya her biri kendi kanalını
          mı oluşturuyor? Kendi yaşam stillerine göre?


          Esra: Kendi aralarında da zaten bir iletişim yok ki.
          Otizmli iletişim kurmayı tercih etmiyor. Diğer otizmli
          çocukla da iletişim kurmayı tercih etmiyor bu
          durumda.

          Elif: İkisi de birbiriyle iletişim kurmayı tercih etmediği
          için, iletişim kurulmuyor.


          Esra: Ya da çok sınırlı iletişim oluyor. Yani otizmli
          çocuk otizmli çocukla oynamıyor. Onların ayrı bir
          iletişim sistemi yok. Olay zaten iletişimsizlik. Birçok
          otizmli de muhtemelen sözel iletişimin hayatını ne
          kadar kolaylaştıracağını fark etmiyor. Bütün bunlardan
          yola çıktığımızda Mucize Doktor, Atypical veya Big
          Bang Theory gibi dizilerde canlandırılan otizmliler      Elif: Tanı almamış ‘normal’ çocukların aileleri de
          Asperger’li. Bizim önemli problemlerimizden olan         çocuklarında özel bir yetenek veya onları farklı kılacak
          takıntılar bu dizilerde çok işlevselleştirilmişler. Oysa  bir özellik arıyorlar. Bu yüzden de bence dizilerde
          takıntı her zaman için işlevsel değil ve hayatı çok      otizmli karakterlere çok üstün özellikler ekliyorlar.
          zorlaştırabiliyor.                                       Dolayısıyla konuşamayan, problem davranışı yoğun
                                                                   sergileyen otizmliler “engelli” kategorisine konuluyor,
          Mustafa: Doğru, otizmli bireyin çok olumsuz ve           diğer “atipik” gelişen otizmliler ise otizm kategorisine.
          ailesinin hayatını çok kötü etkileyecek bir takıntısı da  Böyle dizileri izleyenler “Çok iyi resim yapamayan
          olabilir. Mesela takıntısı onu kısmen rahatlatabilir,    otizmli nasıl olur?”, “Damarı hemen bulamayan otizmli
          ama takıntılı olduğu şeye ulaşamamak bir kriz, bir       mi olur?”, “Doktor veya mimar olmayan otizmli mi
          kıyamet senaryosuna dönüşebilir.                         olur?” gibi bir algıya sahip oluyorlar.


          Esra: Evet, bu zaten yaşanıyor da. Bir de dizilerde      Mustafa: Çıkış noktamız şuydu: “hangimiz
          gösterilen karakterlerin “üstün yetenekleri” otizmli     çocuğumuzun çok yetenekli, başarılı olmasını ve
          bireyleri olan aileler üzerinde baskı oluşturabiliyor.   tanınmasını istemez ki?”. Şimdi bunu otizmli çocuğa /
          Sonuçta şu soruluyor: Sen neyi yanlış yapıyorsun ki      bireye sahip bir ailenin perspektifinden
          senin otizmli çocuğun dizilerde gösterildiği gibi değil?  değerlendirelim: Diyelim ki otizmli bireye sahip olan
          Oysa şunu sormak gerek: “Niye birisini sadece            aile yaşadıkları süreç sonucunda çocuğundan
          çocuğun olduğu için sevmiyorsun?” Aslında hepimizin      gelişimsel olarak umudu kesmiş ya da kendi
          ailemiz tarafından kayıtsız şartsız sevilmeye ihtiyacı   beklentilerinden umudu kesmiş durumdayken, Mucize
          yok mu?                                                  Doktor diye bir dizi çıkıyor ve bu dizi ailenin umutlarını



                         SAYFA 61 • SOSYAL HİZMET MAGAZİN • DİZİ ANALİZİ • ARALIK 2022
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66