Page 57 - 15. sayı

Birkaç gündür, evi terk eden kocam, elektrik - Ne yaptığını sanıyorsun aptal kadın, anlamadın mı?
abonelikleri ve su aboneliklerini iptal ettirmişti. Ben burada değilken arka gözlerimin her şeyi
Telefonumu kırdığı için kimseyle bir iletişimim yoktu. gördüğünü, duyduğunu… Aklını alırım vallahi!
Karanlıktaydım ve tek iletişimim kendimleydi. Şafak
söküyor, benim ne halim kalmıştı ne de zamanım - Biliyorum arka gözlerinin olduğunu, ama aklımı
vardı dipsiz kuyulara bağırmaktan, Her şeye rağmen alamazsın bunu söyleyerek.
düşünmeye devem edecektim. Ne demekti,
dövdükten ve beni aşağıladıktan sonra, kendi - Arka gözlerimden korkmuyorsun demek?
çocuğunun bile aydınlıkta yaşamasını istememek?
Bu, ortaçağ vahşetiydi. Güpegündüz bunları yapan - Korkmuyorum, silemedin benliğimi.
Selim bir velinimet miydi başımızda, biz ona bağımlı
köleler miydik? Konfeksiyonda çalışmışlığım vardı; - Ölümüne de mi korkmuyorsun?
alnının teriyle, emek veren biriydim; işçi geçmişim
vardı. Çalışkan bir tezgâhtardım, Bursa’da patronum - Korkmam, perdelerde şafağı gördüm.
benim gibi deneyimli bir işçiyi kaybetmek istememiş,
“Sana kapımız sonuna kadar açık Naz kızım,” demişti. - Perdeleri kararttım.
Bu sözü aklımdaydı. Patron unutmazdı bunu. Kafesi
açmıyorsa gelenek ve töre denen el, kafesi kırıp - Umudum var.
açacaktı kadın. “Ağulardan süzülerek yüreğine
yaslan, ey kadın!” dedim. Kimliksiz değilsin; sen - Yalnızsın, velinimetinim senin.
Kybele’sin; koskoca bir deryasın; tutun bin yıllık
türkülerine ve yeniden doğur güneşi. Duyun, - Yalnızca bir ölüsün sen. Kalbimin ve zihnimin en
sancılarından dünyanın, güneşi yeniden arka bahçelerinde bir mezar kazdım tüm
doğuracaktım. Ruhumun direngenliği akışkan, kafes velinimetlere, kalbim yalnızca sevgi, paylaşım ve
ise durağandı. Elimdeydi işte, kırmıştım mührü, üretmek üzerine atıyor.
yüreğim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Gözlerimde
bir yanlışı silmenin ışıltılı sevinci. Sevinç gözyaşlarıyla - Ne zamandan beri?
“İyi yaptın, binlerce yaşa.” diyen annem. Her yer
aydınlık. Yollar aldım, yaylaları, sıradağları, dağları, - Senin yerleşiklik macerandan da önce;
ovaları aştım; içimdeki gökyüzünü buldum. (İkinci binlerce asırdır.
sahne: İçimdeki asi kadın, arka gözleri olduğunu iddia
eden gönül gözü olmayan adama direnmektedir.) - Bir ölüymüşüm ben… Bir ölü…. Toprağın koynuna
almadığı bir ölü.

SAYFA 56 • SOSYAL HİZMET MAGAZİN • HİKAYE • MART 2022 • 15. SAYI