Page 32 - SHMA 18. Sayı
P. 32
SAYFA 31 • SOSYAL HİZMET MAGAZİN • GÜNCEL • ARALIK 2022 • 18. SAYI
Çünkü sonrası kahreden bir belirsizliktir. Çocuğuma
ne olacak? Benden sonra ona ne olacak? Bir
bakımevine giderse ona nasıl davranacaklar? Aç mı
bırakacaklar? Dövülecek mi? Hatice ‘nin oğlu ve
yüzlercesi gibi?
Birçok bakımevi ölümlerine baktığımızda karşımıza
çıkan tablo bir lokma ekmeği yutarken, bir meyve Bizleri temsil eden dernek ya da kuruluşların olaylar
parçasını yutarken öldü şeklindedir. Okurlar için çok karşısındaki yetersizlikleri, ailelerin bir araya gelip
yavan olan bu cümleler otizmli birey sahibi her anne bir çatı altında toplanmasını da engelliyor. Aileler
ve babanın ciğerini öylesine derinden yakar ki… dernek ve federasyonlara güvenmiyor ve yetersiz
Günümüz Türkiye’sinde durum nedir peki? Yeterli buluyorlar. Aynı zamanda haklarının
bakımevi var mıdır? Peki bu bakımevleri yeterli savunulmadığını ve bir sonuç alamayacaklarını
donanıma sahip midir? Bu bakımevlerinde deneyimli düşünmeleri de onların elini ayağını bağlayan başka
personel mevcut mudur? Bu bakımevleri yeterince bir nokta oluyor. Devlete sesimizi duyuramamanın
denetleniyor mudur? çaresizliği içimizde derin bir kırgınlık ve öfke
yumağının büyümesine sebep oluyor. Oysaki tek
Durum şu… Devlete ait bakımevleri oldukça az. Bu istenen devletin bu çocuklara sahip çıkması.
açığı kapatmak için devlet özel bakımevleri ile Bakımevleri denetimlerinin çok daha sık ve sıkı bir
anlaşarak sorunu çözmeye çalışıyor. Ama özel şekilde yapılması. Çok mu imkânsız; çok mu zor?
bakımevlerinde durum vahim…. Kurumlar devletten
ciddi paralar alıyorken bu paranın karşılığı olan bakım Şunu unutmamak lazım. Bu çocukların her birinin bir
hizmeti oldukça kötü… Ölümlerden sonra dosyalar Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı kimlikleri var.
doğal ölümle kapatılıyor. Ya bir lokma ekmek Onların da her vatandaş gibi hakları var. Devletin de
boğazına kaçıveriyor ya da hasta yatarken kendi onlara karşı yerine getirmek zorunda olduğu
salyası ile boğuluyor, otizmli engelli birey! yükümlülükleri var. Bakımevlerinde şiddete, tacize,
Bakımevlerinde donanımsız personelin baktığı bu tecavüze uğrayan ve ölen her engelli birey o devlet
bireyler bir bir ölüveriyorlar, tıpkı sokak hayvanları için bir utanç olmalıdır. Bizler aileler olarak
gibi… Şiddet, taciz, dayak sonrası ölümler devam yetemeyebiliyoruz; hastalanıp ölebiliyoruz.
ediyor. Evlerinde sorunsuz yaşayan bu çocuklar, Gözlerimiz arkada kalıyor… Yaşı ilerleyen ve kendi
bakımevlerinde ölüyorlar. NEDEN! sağlık sorunları nedeniyle çocuğuna bakım
vermekte zorluk yaşayan çaresiz bir annenin
Son olayda olduğu gibi çocuk krize giriyor, cümleleri ile yazıyı bitirmek istiyorum. “24 yaşındaki
donanımsız personel çocuğu sandalyeye elleri oğlum için bir bakımevine gittim. Odaları ve
arkasından bağlıyor. Çocuk debeleniyor ve yere çocukları görmek istedim. Yataklar leş gibi çiş
düşüyor. Hizmetli personel öylece bakıyor. Ardından kokuyordu. Bu yatakların hali nedir, burada çocuk
otizmli birey personel tarafından yatağına yatırılıyor değil köpek bile yatırılmaz dediğimde cevap
ve sonrası boğularak ölüm… Bu konudaki haber vermediler. Belki de verebilecekleri bir cevapları
ancak vicdanlı bir personelin dayanamayıp durumu yoktu. Çocukların tırnak içleri dışkı içindeydi.
çocuğun ailesine bildirmesi ile öğrenilebiliyor. Bakın Temizlik, hijyen sıfır. Bir de özel bakımevi olacak.
burası çok ilginç, ayrıca bu kurumlar “devlet Bırak Allah aşkına, çocuğuma ben bakarım. EN
kontrollerinden” gayet iyi geçiyor. AZINDAN BEN… ÖLÜNCEYE KADAR.”
W W W . S A B E V . O R G . T R / S O S Y A L - H İ Z M E T - M A G A Z İ N • S H M A @ S A B E V . O R G . T R
